Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί ο αριθμός των νομοθετικών απαιτήσεων για χρηματοοικονομικές προβλέψεις για περιβαλλοντικές υποχρεώσεις. Περισσότερες δικαιοδοσίες απαιτούν χρηματοοικονομική πρόβλεψη για περισσότερους τύπους δραστηριοτήτων.
Οι νομοθετικές απαιτήσεις για τη χρηματοοικονομική πρόβλεψη καλύπτονται με κάποια λεπτομέρεια στην Έκθεση IMPEL του 2016 σχετικά με την χρηματοοικονομική πρόβλεψη – Προστασία του περιβάλλοντος και του δημόσιου χρήματος, και γενικά προκύπτουν από:
- Οδηγίες και κανονισμούς της ΕΕ (για παράδειγμα την οδηγία για τους χώρους υγειονομικής ταφής, την οδηγία για τα απόβλητα εξόρυξης, Κανονισμός για τη διασυνοριακή μεταφορά αποβλήτων και Οδηγία για τη γεωλογική αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα),
- Διεθνείς συμβάσεις, και
- Εσωτερική νομοθεσία.
Οι φορείς εκμετάλλευσης και οι βιομηχανίες μπορούν επίσης να επιλέξουν να αποκτήσουν οικονομική πρόβλεψη με δική τους πρωτοβουλία ως μέρος της ορθής επιχειρηματικής πρακτικής.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει εκδώσει κατευθυντήριες γραμμές (για παράδειγμα, σχετικά με τους μηχανισμούς χρηματοοικονομικής παροχής για την οδηγία για τη γεωλογική αποθήκευση), αλλά τα κράτη μέλη έχουν γενικά διακριτική ευχέρεια στον καθορισμό του τύπου του μηχανισμού χρηματοοικονομικής παροχής που είναι αποδεκτός για την ικανοποίηση των απαιτήσεων της ΕΕ. Ορισμένα κράτη μέλη δημοσιεύουν εθνική νομοθεσία ή οδηγίες που καθορίζουν τους τύπους μηχανισμών που είναι αποδεκτοί, σε ποιες περιπτώσεις, και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να καθορίζουν το ποσό. Ορισμένες ρυθμιστικές αρχές μπορούν να συμπληρώνουν τις χρηματοοικονομικές προβλέψεις με άλλες διατάξεις που αποσκοπούν στον περιορισμό της συσσώρευσης υποχρεώσεων. Παράδειγμα αποτελεί η επιβολή μη επιστρεπτέων τελών για ανενεργό απόθεμα από τη ρυθμιστική αρχή ενέργειας της Αλμπέρτα.
Είναι σημαντικό να αναγνωριστεί ότι δεν υπάρχει ενιαία προσέγγιση που μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε δεδομένη κατάσταση όσον αφορά την παροχή και την υλοποίηση των χρηματοοικονομικών προβλέψεων. Η αλληλεπίδραση μεταξύ του εταιρικού δικαίου, του δικαίου αφερεγγυότητας και του περιβαλλοντικού δικαίου είναι πολύπλοκη και διαφέρει από χώρα σε χώρα. Μηχανισμοί που λειτουργούν σε μια δικαιοδοσία μπορεί να δημιουργήσουν απροσδόκητα προβλήματα σε μια άλλη λόγω διαφορών σε μια σειρά παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων των νομικών παραδόσεων καθώς και της εθνικής νομοθεσίας. Επιπλέον, οι διαθέσιμοι μηχανισμοί μπορεί να διαφέρουν. Άλλοι παράγοντες που καθορίζουν τα είδη των μηχανισμών που είναι αποδεκτά από τις ρυθμιστικές αρχές μπορεί να περιλαμβάνουν τη φύση της περιβαλλοντικής ευθύνης (προβλεπόμενη ή απρόβλεπτη), το οικονομικό προφίλ της ευθύνης, τη φύση της λειτουργίας και την εμπειρία της ρυθμιστικής αρχής με το συγκεκριμένο είδος μέτρου. Στους χρήστες του παρόντος οδηγού συνιστάται να καθορίσουν αυτά τα δεδομένα για τη χώρα, τον κλάδο, τον φορέα εκμετάλλευσης και την ευθύνη τους.
Η χρηματοοικονομική παροχή δεν αποτελεί πανάκεια και η προστασία που παρέχει η χρηματοοικονομική παροχή μπορεί να είναι περιορισμένη, ιδίως στην περίπτωση παράνομων δραστηριοτήτων. Ορισμένες παράνομες δραστηριότητες (π.χ. απόρριψη αποβλήτων) λαμβάνουν χώρα εντελώς εκτός των αδειοδοτικών και νομικών συστημάτων βάσει των οποίων θεσπίζονται οι χρηματοοικονομικές προβλέψεις. Οι παράνομες δραστηριότητες μπορούν επίσης να θέσουν σε κίνδυνο την επάρκεια και τη νομική ασφάλεια των χρηματοδοτικών διατάξεων, ακόμη και όταν αυτές εφαρμόζονται. Ένα παράδειγμα είναι η εγκατάλειψη ενός χώρου επεξεργασίας αποβλήτων όπου τα απόβλητα αποθηκεύονται πέραν των ορίων της άδειας- η χρηματοοικονομική πρόβλεψη δεν θα ήταν επαρκής εάν υπολογιζόταν με βάση τα όρια της άδειας. Παράνομες δραστηριότητες μπορεί επίσης να καταστήσουν άκυρες τις χρηματοοικονομικές προβλέψεις από νομική άποψη λόγω ρητρών αποκλεισμού για παράνομες πράξεις. Υπάρχει κάποια συζήτηση στο κεφάλαιο σχετικά με άλλες προσεγγίσεις για την περιβαλλοντική ευθύνη, που είναι σχετικές με την επιβολή των παράνομων δραστηριοτήτων.