Υπάρχουν διάφορα γενικά περιβαλλοντικά ταμεία σε κρατικό επίπεδο, τα οποία είναι θεωρητικά ή πρακτικά διαθέσιμα προς χρήση από τα κράτη για την αντιμετώπιση περιβαλλοντικών υποχρεώσεων σε περίπτωση αθέτησης υποχρεώσεων από έναν φορέα εκμετάλλευσης. Αυτά μπορεί να χρηματοδοτούνται από τη γενική φορολογία ή από εισφορές που στοχεύουν σε ρυπογόνες πρακτικές και μπορεί επίσης να έχουν άλλους σκοπούς, όπως η χρηματοδότηση περιβαλλοντικών πρωτοβουλιών γενικά.
Αυτά θεωρούνται διαφορετικά από τις χρηματοοικονομικές προβλέψεις μέσω ενός ‘αμοιβαίου ταμείου ή ενός pool’, οι οποίες είναι πολύ πιο στοχευμένα μέσα τόσο ως προς τη χρηματοδότησή τους (από τους φορείς εκμετάλλευσης που έχουν τις συγκεκριμένες υποχρεώσεις και ευθύνες) όσο και ως προς τις χρήσεις τους (γενικά μόνο ως εφεδρική λύση για την αντιμετώπιση αθετήσεων από τους εν λόγω φορείς εκμετάλλευσης).
Αυτοί οι τύποι γενικών περιβαλλοντικών ταμείων δεν εξετάζονται περαιτέρω εδώ.
Σε επίπεδο ΕΕ, το Ταμείο Αλληλεγγύης της ΕΕ ιδρύθηκε το 2002 μετά από σοβαρές πλημμύρες στην Αυστρία, την Τσεχική Δημοκρατία, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Το ταμείο έχει ως στόχο να επιτρέψει στην ΕΕ να ανταποκριθεί [σε μια μεγάλη φυσική καταστροφή] με γρήγορο, αποτελεσματικό και ευέλικτο τρόπο. Με μοναδική εξαίρεση τις ζημιές από το Prestige, ωστόσο, το ταμείο δεν έχει παράσχει, και δεν παρέχει, χρηματοδότηση για μια ανθρωπογενή καταστροφή. Επιπλέον, το Ταμείο Αλληλεγγύης της ΕΕ δεν παρέχει χρηματοδότηση εάν η ζημία είναι ασφαλιστέα.
Η Επιτροπή της ΕΕ δημοσίευσε το 2013 έκθεση σχετικά με Μελέτη για τη διερεύνηση της σκοπιμότητας δημιουργίας ταμείου για την κάλυψη της περιβαλλοντικής ευθύνης και των ζημιών που προκύπτουν από βιομηχανικά ατυχήματα.
.