Regulatoren moeten over systemen en protocollen beschikken om besluitvaardig en effectief te kunnen reageren op de volgende soorten scenario's.
- Eisen stellen aan de financiële voorziening als de gebeurtenis zich voordoet, bijv. bij insolventie of ontbinding van de exploitant die leidt tot verlaten sluitingsverplichtingen of een incident dat leidt tot milieuverontreiniging.
- Nalaten om financiële voorziening te handhaven, bijv. niet-verlenging van verzekeringen of garanties.
- Nalaten lidmaatschap van een onderling fonds/pool te handhaven.
- Nalaten om financiële voorziening te verhogen in lijn met toenemende aansprakelijkheid.
- Nalaten om geplande stortingen in kasdeposito's te doen.
- Afnemende financiële gezondheid van exploitant of moedermaatschappij.
- afnemende waarde van activa.
De mogelijkheden voor regelgevers hangen af van de rechtsstelsels die in dat land van kracht zijn, maar net als bij alle andere zaken op het gebied van milieuhandhaving moeten er voorzieningen zijn voor administratieve of juridische sancties. De juridische documenten met betrekking tot de financiële voorzieningen zullen bepalingen bevatten om actie te ondernemen met betrekking tot de kernbescherming, maar er kunnen ook bepalingen zijn om zaken als niet-verlenging aan te pakken. Er kan bijvoorbeeld een bepaling zijn in een garantie van een financiële instelling om deze op te eisen als deze niet wordt verlengd binnen een bepaalde periode voordat deze afloopt. Het is belangrijk dat toezichthouders deze verschillende scenario's van tevoren bekijken en hun bevoegdheden en de praktische aspecten ervan in overweging nemen, zodat ze in een goede positie verkeren om op te treden als handhaving vereist is. Er kunnen complexe juridische kwesties spelen en beperkingen in termen van timing; verzekeringspolissen kunnen bijvoorbeeld complexe documenten zijn en er zijn over het algemeen bepalingen over kennisgevingen aan de verzekeraar en de timing van de gebeurtenis en kennisgeving met betrekking tot de polisperiode.