Er zijn verschillende algemene milieufondsen op staatsniveau die in theorie of praktijk door staten kunnen worden gebruikt om milieuverplichtingen aan te pakken wanneer een exploitant in gebreke blijft. Deze kunnen worden gefinancierd uit algemene belastingen of heffingen op vervuilende praktijken en kunnen ook andere doelen hebben, zoals het financieren van milieu-initiatieven in het algemeen.
Deze worden beschouwd als verschillend van financiële voorzieningen door middel van een ‘onderling fonds of pool’, die veel meer gerichte instrumenten zijn in termen van zowel hun financiering (door exploitanten die de specifieke verplichtingen en aansprakelijkheden hebben) als hun gebruik (over het algemeen alleen als een noodoplossing om wanbetalingen door die exploitanten aan te pakken).
Deze soorten algemene milieufondsen worden hier niet verder besproken.
Op EU-niveau werd in 2002 het EU-Solidariteitsfonds opgericht na ernstige overstromingen in Oostenrijk, Tsjechië, Frankrijk en Duitsland. De focus van het fonds is om de EU ‘in staat te stellen om [op een grote natuurramp] te reageren op een snelle, efficiënte en flexibele manier’. Met als enige uitzondering de schade door de Prestige, heeft het fonds echter niet voorzien in financiering voor een door de mens veroorzaakte ramp en doet dat ook niet. Verder biedt het Solidariteitsfonds van de EU geen financiering als de schade verzekerbaar is.
De Europese Commissie heeft in 2013 een verslag gepubliceerd over een studie om de haalbaarheid te onderzoeken van de oprichting van een fonds ter dekking van milieuaansprakelijkheid en verliezen ten gevolge van industriële ongevallen.