Regulatorzy muszą dysponować systemami i protokołami umożliwiającymi zdecydowane i skuteczne reagowanie na następujące rodzaje scenariuszy.
- Zażądanie rezerwy finansowej w przypadku wystąpienia zdarzenia, np. w przypadku niewypłacalności lub rozwiązania operatora prowadzącego do porzucenia zobowiązań związanych z zamknięciem lub incydentu prowadzącego do zanieczyszczenia środowiska.
- Nieutrzymanie rezerwy finansowej, np. nieodnowienie ubezpieczenia lub gwarancji.
- Nieutrzymanie członkostwa w funduszu inwestycyjnym/pool.
- Niezdolność do zwiększenia rezerwy finansowej zgodnie z rosnącą odpowiedzialnością.
- Niedokonanie zaplanowanych wpłat na depozyty gotówkowe.
- Pogarszająca się kondycja finansowa operatora lub spółki dominującej.
- Zmniejszająca się wartość aktywów.
Opcje dostępne dla organów regulacyjnych będą zależeć od systemów prawnych obowiązujących w danym kraju, ale podobnie jak w przypadku każdej innej kwestii związanej z egzekwowaniem przepisów ochrony środowiska, należy przewidzieć sankcje administracyjne lub prawne. W dokumentach prawnych dotyczących rezerw finansowych znajdą się postanowienia dotyczące podejmowania działań w związku z podstawową ochroną, ale mogą również istnieć postanowienia dotyczące kwestii takich jak nieprzedłużenie. Na przykład, w gwarancji instytucji finansowej może znajdować się postanowienie dotyczące żądania jej odnowienia, jeśli nie zostanie ona odnowiona w określonym terminie przed wygaśnięciem. Kluczowe jest, aby organy regulacyjne rozważyły te różne scenariusze przed jakimkolwiek możliwym zdarzeniem oraz rozważyły swoje uprawnienia i związane z nimi kwestie praktyczne, aby być dobrze przygotowanym do działania w przypadku konieczności egzekwowania. Może to wiązać się ze złożonymi kwestiami prawnymi i ograniczeniami w zakresie terminów; na przykład polisy ubezpieczeniowe mogą być złożonymi dokumentami i zazwyczaj zawierają postanowienia dotyczące powiadomień ubezpieczyciela oraz terminu zdarzenia i powiadomienia w odniesieniu do okresu obowiązywania polisy.